Эти имена имеют греческое происхождение и означают соответственно премудрость, вера, надежда и любовь.
В первой половине 2-го века по Р. Х. в Риме жила вдова-христианка по имени София. Три дочери её носили имена трёх главных христианских добродетелей - Веры, Надежды и Любви. Будучи христианкой, София воспитывала своих дочерей в духе святой веры. Юноша-язычник влюбился в одну из дочерей Софии и захотел взять ее замуж. Однако мать отказала юноше со словами: «Мы - христиане и ценим девственность дороже золота и жемчугов». Возмущенный юноша донес на них императору Адриану. Император вызвал девочек и приказал принести жертву идолам. Будучи с детства воспитанными заповедями Иисуса Христа, девочки сопротивились императору, оставаясь непреклонными в своей вере.
Укреплённые молитвой и увещаниями матери, три отроковицы, из которых старшей было всего лишь двенадцать лет, безбоязненно исповедали перед императором веру, и на глазах матери после мучений были обезглавлены. Софию царь не предал мучениям, зная, что мучения не поколеблют её веры, и позволил ей даже похоронить дочерей, но на третий день после испытанного ею потрясения, при виде страданий своих дочерей, София предала Богу свою душу.
Ս. Սոփիայի և նրա երեք դուստրերի` Պիստոսի, Ելպիսի և Ագապիի հիշատակության օր
Այս անունները քրիստոնեական ծագում ունեն և հունարեն հաջորդաբար նշանակում են` իմաստություն, հավատ, հույս և սեր:
Սոփիան ազնվական ընտանիքի զավակ էր և բնակվում էր Հռոմ քաղաքի մոտ: Կորցնելով ամուսնուն` նա լիովին նվիրվում է Աստծուն: Լինելով Քրիստոսի ջերմեռանդ հետևորդ` իր երեք դուստրերին դաստիարակում է քրիստոնեական ոգով: Նրանց կյանքում իշխում են միայն քրիստոնեական արժեքներն ու գաղափարները: Եվ ահա հեթանոս մի երիտասարդ սիրահարվում է Սոփիայի աղջիկներից մեկին և կնության խնդրում: Սակայն մայրը մերժում է երիտասարդին` ասելով. «Մենք քրիստոնյա ենք և կուսությունը ոսկուց և մարգարտից ավելի թանկ ենք համարում»: Զայրանալով՝ երիտասարդն իր բողոքն է հայտնում ժամանակի կայսեր Ադրիանոսին: Կայսրն ավելի դաժան փորձության է մատնում նրանց, կանչում է երեք աղջիկներին և պահանջում կուռքերին զոհ մատուցել: Սակայն մանկուց դաստիարակված լինելով Հիսուս Քրիստոսի պատվիրաններով` աղջիկներն ընդդիմանում են կայսրին` հավատարիմ մնալով իրենց հավատին: Այդ ժամանակ կայսրն ավելի է բարկանում` հրամայելով գլխատել նրանց: Իսկ նրանց մայրը` Սոփիան հավաքում է զավակների մարմիններն ու հողին հանձնում: Ինքն էլ աղոթում է Աստծուն, որ Բարձրյալն օր առաջ իր հոգին վերցնի, որպեսզի միանա իր սիրասուն դուստրերին: Աստված լսում է մոր աղաչանքները, և Սոփիան խաղաղությամբ ավանդում է հոգին: